Afscheid nemen

Hallo allemaal :)

Over precies één week zit ik in het vliegtuig naar huis. Hoe raar is dat? Drie maanden, zo voorbij gevlogen, alsof het niks was... Ik geloof het nog altijd niet.

Het was erg druk de laatste weken. Sinds het laatste blog heb ik nog een week met papa en mama samen Kaapstad ontdekt. We hebben veel interessante dingen gezien, ook voor mij nog nieuwe dingen. Ze zijn onder andere meegegaan naar Pebbles, we zijn met de kabelbaan de tafelberg opgegaan, zijn drie dagen in Saldanha geweest, hebben een townshiptour gedaan en hebben Robbeneiland bezocht! We hebben echt heel veel gedaan in die 10 dagen, de tijd was zelfs nog te kort om alles te zien. Het was fijn om ze te laten zien waar ik woon, op deze manier hebben ze voor een deel ervaren wat ik hier ervaar :)

We zijn nu alweer twee weken verder. Morgen is de laatste dag bij Pebbles.. (op de training na die we woensdag gaan geven aan de leerkrachten) Heel gek!
Afgelopen twee weken ben ik vooral druk geweest met het draaiboek, dat moest af zijn. Dat is nu af en wordt vertaald. Ik ben echt trots op ons resultaat! We laten iets moois achter en ik hoop echt dat ze het gaan gebruiken op de crèches!

In de laatste twee weken heb ik veel gezeik gehad met de auto. De tweede auto die Judith en ik gekregen hadden van het verhuurbedrijf was gemold. Het kapje van de zijspiegel was eraf gehaald op 12 april. Ik het bedrijf gebeld (Comet Car), kwamen ze een kijkje nemen in de loop van de week naar de auto. Prima. Wat bleek nu? De auto moest meteen terug om te laten repareren en wij, wij kregen wéér een nieuwe auto (de derde in drie maanden ..) nu een volkswagen polo. Afgelopen week kregen we de rekening van dit grapje... Inclusief administratie kosten was het R4 365... dat is €335,- voor het KAPJE van een spiegel. Tenminste, dat is wat we dachten. We hadden de huisbaas en de baas van de stageorganisatie erbij betrokken. Na een paar mailtjes van hun over en weer vertelde Comet Car dat ze de HELE spiegel moesten vervangen omdat ze niet alleen het kapje konden vervangen. Onze huisbazin heeft nog gebeld met een automonteur maar Comet Car wil alleen maar auto onderdelen van Hyundai op hun auto, dus niet gewoon een kapje zonder 'merk'. Oftewel, er zit niks anders op dat dit bedrag te betalen. Voor iets dat wij niet gedaan hadden en ook niet konden voorkomen. Oneerlijk, maar goed.. that's life I guess? We zijn gisteren nog maar naar het politie bureau geweest, hopelijk kan een of andere verzekering thuis ons helpen en wat geld terug geven.. We'll see.

Vorig weekend zijn we op vrijdag eerst naar een voetbal wedstrijd geweest (Ajax Cape Town) en daarna gaan stappen voor het afscheid van Anne-Froukje, een huisgenootje hier! We zijn op tijd naar huis gegaan want op zaterdag hebben we een wine-tour gedaan in Stellenbosch, Paarl en Franschhoek. Dat was echt zó leuk. Wijn vind ik interessant en zo'n wijnproeverij leert je meer erover; hoe je moet proeven, wat het is dat je kan proeven, waar de wijnen vandaan komen, etc.
Het was echt een alcoholisch weekend want de zondag zijn we weer naar Mzoli's gegaan. We waren langer gebleven dan de vorige keer, er waren meer toeristen (minder leuk), iemand's pinpas is er gestolen, we hadden veeeel te veel vlees besteld en genoeg gedronken! Een bewogen dag. Al bij al was het wel echt een leuk weekend!

Afgelopen dinsdag ben ik hier gaan dansen. De man waarmee ik met papa & mama de townshiptour heb gedaan, vertelde over een plek waar je vrije expressie kon doen. Ik was meteen enthousiast en ben afgelopen dinsdag gegaan. Het was zó fijn om weer even in mijn lichaam te komen, te bewegen zoals ik wil bewegen en ruimte te nemen. Ik merkte meteen dat ik dit te weinig heb gedaan afgelopen maanden, maar goed dat is achteraf. Ik moest ook echt lachen, want er waren ook echt typische 'zwevende' dansers. Ik zag dit soort mensen al vaak bij folkloristische workshops, en bij deze soort kom ik ze ook tegen. Ze knuffelen je terwijl ze je niet kennen, leven in hogere sferen en houden van je na één gesprekje van 3 minuten. Er gebeuren veel mooie dingen en iedereen mag zijn wie hij/zij is, daar houd ik van, maar het knuffelen terwijl je elkaar nog nooit gezien hebt ... nee dankje. En dat zegt een knuffel liefhebber ;)

Vandaag stond in het teken van afscheid nemen. We zijn van het geld van de donaties naar zee geweest met de kinderen. Ik kan helaas geen foto's op dit blog zetten of op Facebook dus jullie zullen thuis een keertje naar de foto's moeten komen kijken! DANJEWEL daarvoor, de kinderen hebben genoten, en ik ook! We hadden gelukkig hulp van lieve vrienden van hier die ook stage lopen, anders was het ons nooit gelukt!! Nicky, de baas van Magister, was ook mee (zij heeft voor ons het huis, auto etc. geregeld). De kinderen hebben de zee gezien, sommige hebben soort van gezwommen, ze hebben gespeeld in het park, lekker gegeten, gedanst. Het was een groot feest!
Het verschil tussen de verschillende ECD's en leraren werd hier ook echt duidelijk. Een lerares ging met de kinderen met volle enthousiasme naar zee, de andere kroop al weg toen ze het zand zag waaien over het strand en de ander hing er wat tussen in. De leraren hebben genoten van het feit dat wij alles regelde die dag had ik het idee. Ze hebben in het zonnetje gezeten en gekletst. Wij hebben de boterhammen gesmeerd, bananen uitgedeeld, etc. Pebbles had voor de kinderen eten verzorgd, Judith en ik voor de leerkrachten en de helpers!
Op de winefarm van crèche C hebben we afscheid genomen van alle kinderen. Behalve die van crèche B, die zien we morgen nog omdat we daar nog wat spullen gaan afleveren.
De tranen vloeide over mijn wangen bij het afscheid nemen van de kinderen en leerkracht van crèche A. Bij afscheid nemen merk ik altijd hoe sterk ik ergens mijn hart ingestoken heb. Ik had niet altijd zin om te gaan naar de verschillende crèches maar de kinderen hebben echt mijn hart gestolen. Het zijn schatjes en het was fijn om ze liefde te kunnen geven. Ik hoop dat ik ze iets heb kunnen geven wat goed voor ze was. Je weet niet altijd wat goed voor ze is, dus je probeert maar zult het nooit zeker weten. Ik gun ze in ieder geval echt het beste, een mooi leven met veel liefde.
Herinneringen aan de dansmomenten geven echt een glimlach op mijn gezicht, het zijn stuk voor stuk dansertjes en mooie kindjes!!

Morgen dus nog crèche B, het team van Pebbles en ook afscheid van mijn buurvrouw in het huis. Die vertrekt morgen! :( Veel stagiaires uit NL gaan nu langzaam naar huis. Er zijn een paar die voor een half jaar blijven, dus nog een tijdje te gaan hebben. Gek, want ik ben volgende week aan de beurt. Het is een heel dubbel gevoel om naar huis te gaan. Er is zovéél gebeurd de afgelopen drie maanden, dat heeft nog wel wat verwerking nodig. Daarvoor is het goed, maar ik heb net alles opgebouwd en dat laat ik dan weer achter. Dat is eigenlijk een heel naar gevoel.

Elk einde heeft een nieuw begin.. ik ben benieuwd naar het nieuwe begin. Thuis scriptie schrijven haha ... achja, ik weet zeker dat Judith en ik er iets moois van kunnen maken!

Voor nu ga ik nog lekker genieten van de laatste afscheidsmomentjes, de laatste momenten in Kaapstad, de natuur, de mensen die ik heb leren kennen en al het andere!

Tot over een week, bedankt voor het volgen van mijn blog!!

Veel liefs en een dikke knuffel.